Dawcą nerki może być osoba spokrewniona z biorcą, tj. rodzic, brat, siostra lub dorosłe dziecko, a także dalszy krewny lub osoba niespokrewniona, która ma osobisty lub społeczny związek z biorcą, tj. małżonek, przyjaciel lub współpracownik. W tym przypadku wymagana jest opinia Komisji Etycznej Krajowej Rady Transplantacyjnej oraz zgoda sądu.

Dawca nerki musi być osobą pełnoletnią, w pełni zdrową fizycznie i psychicznie, co zostaje potwierdzone odpowiednimi badaniami laboratoryjnymi i diagnostycznymi przeprowadzanymi w ośrodkach transplantacyjnych.

Niekontrolowane nadciśnienie tętnicze, cukrzyca, nowotwór, choroby serca, przewlekła obturacyjna choroba płuc, wirusowe zapalenie wątroby typu B lub C, choroba psychiczna, otyłość, choroby nerek oraz graniczna czynność nerek uniemożliwiają bycie żywym dawcą.

Ponieważ niektóre warunki zdrowotne dawcy mogą zaszkodzić biorcy przeszczepu, ważne jest, aby przekazać wszystkie informacje na temat zdrowia fizycznego i psychicznego. Dawca musi być w pełni poinformowany o zagrożeniach związanych z przekazaniem narządu i ukończyć pełną diagnostykę medyczną i psychospołeczną. Decyzja o przekazaniu narządu powinna być całkowicie dobrowolna, wolna od presji i poczucia winy.