Eugeniusz i Stanisław
Nazywam się Eugeniusz Karmiłowicz, jestem 56 letnim mieszkańcem Legionowa k. Warszawy, osobą po przeszczepie rodzinnym nerki.
Powodem przeszczepu była skrajna niewydolność nerek spowodowana wielotorbielowatością tego organu.
Chorobę nerek odkryto u mnie przypadkowo, w badaniu USG, około 40. roku życia. Lekarz pierwszego kontaktu nie był w stanie określić przyczyny bólów pojawiających się u mnie w dolnej części tułowia. Po stwierdzeniu wielotorbielowatości wykonano badanie krwi, ale wówczas jeszcze wszystkie parametry krwi były w normie (poziom kreatyniny był na pograniczu). Wyniki te stawały się z czasem coraz gorsze, mimo że, będąc świadomym choroby, prowadząc odpowiedni tryb życia, stosując zaleconą dietę i leki, starałem się utrzymać funkcję nerek jak najdłużej.
W 2014 roku wydolność moich nerek spadła do wartości skrajnej i pojawiła się konieczność leczenia nerko zastępczego.
W związku z tym, że członkowie mojej rodziny od początku wiedzieli o mojej chorobie od samego początku jej wykrycia (na chorobę nerek w 1988 roku zmarł także mój ojciec, dla którego nie było miejsca w stacji dializ z powodu ograniczeń w dostępie, oddanie nerki do przeszczepu deklarował mi rodzony, o 3 lata młodszy, brat Stanisław. Przeprowadzone badania potwierdziły naszą zgodność tkankową i w konsekwencji, 16 października 2016 roku, w Szpitalu Dzieciątka Jezus w Warszawie (ul. Lindleya) dokonano przeszczepu wyprzedzającego. Dzięki temu nie było potrzeby stosowania u mnie dializ oczyszczających krew.
Życie po przeszczepie
Po transplantacji czuję się tak, jakbym dostał nowe życie. Nie odczuwam żadnych dolegliwości ani dyskomfortu. Jedyną niedogodnością jest konieczność regularnego przyjmowania leków zapobiegających odrzutowi przeszczepu oraz potrzeba szczególnego dbania o zachowanie higieny oraz unikanie sytuacji sprzyjających kontaktom z bakteriami i wirusami (leki immunosupresyjne osłabiają odporność organizmu). Aktualnie funkcjonuję, normalnie realizując się jako mąż, ojciec i gospodarz domu. Życie po przeszczepie umożliwia mi także realizację zainteresowań: uprawiam sport (biegi długodystansowe), gram w zespole muzycznym i wykonuję wiele innych czynności – jak każdy, w 100% zdrowy człowiek. Staram się także angażować społecznie, promując transplantację i dawstwo narządów do przeszczepień.