• Dłuższe przeżycie biorcy i przeszczepionego narządu (średni czas przeżywalności nerki pochodzącej od dawcy zmarłego to 9 lat, a w przypadku nerki pochodzącej od dawcy żywego to 15 lat)
• Czas oczekiwania na przeszczep jest dużo krótszy (w Polsce czas oczekiwania na nerkę od dawcy zmarłego to obecnie około 11 miesięcy – od momentu stania się aktywnym na krajowej liście oczekujących na przeszczepienie)
• Biorca otrzymuje sprawną nerkę od osoby w pełni zdrowej
• Polepsza się jakość życia pacjentów – w porównaniu z osobami dializowanymi (50% pacjentów dializowanych umiera w ciągu 5 lat)
• Czas niedokrwienia nerki pobieranej od dawcy żywego jest bardzo krótki, dzięki czemu nerka po przeszczepieniu zaczyna od razu prawidłowo funkcjonować
• Zabieg operacyjny jest zaplanowany z wyprzedzeniem i kontrolowany przez cały czas
• Dawca i biorca są dobrze przygotowani do zabiegu
• Ryzyko zgonu biorcy jest bardzo małe
• U kobiet zwiększenie szansy na urodzenie dziecka (osoba dializowana nie urodzi dziecka)
• Przeszczepienie nerki od dawcy żywego skraca czas oczekiwania na przeszczep innych biorców znajdujących się na krajowej liście oczekujących

• Nie przechodzi farmakoterapii po zabiegu operacyjnym
• Jest pod stałą opieką poradni transplantologicznej/nefrologicznej
• Korzysta z bezpłatnych corocznych badań kontrolnych
• Posiada zwiększone poczucie własnej wartości po udanym przeszczepieniu i nie ma związanych z tym powikłań

Znaczącą barierą psychiczną dla dawcy może być potrzeba poddania się operacji chirurgicznej oraz świadomość usunięcia zdrowej nerki. Dzięki postępom w chirurgii w ostatnich latach wiele pobrań nerki wykonuje się za pomocą technik małoinwazyjnych (pobranie całkowicie laparoskopowe lub z użyciem ręcznej asysty). Ta forma jest mniej inwazyjna niż metoda otwarta, wymaga znacznie mniejszych nacięć i powoduje mniejszy ból. Oznacza to krótszy pobyt w szpitalu i szybszy czas powrotu do zdrowia oraz codziennych aktywności (pracy, zajęć).

Zabieg operacyjny może być obarczony ryzykiem. W przypadku pobrania nerki do przeszczepienia ryzyko zgonu wynosi około 0,03%. Najpoważniejszymi, zagrażającymi życiu powikłaniami są duże krwawienia, krwiak opłucnej, uszkodzenie jelit i zawał serca. Publikowane dane pokazują, że częstość występowania tych zagrażających życiu komplikacji nie przekracza 0,5 – 2%. Mniej groźne powikłania to: zakażenie układu moczowego, zakażenie rany, zapalenie płuc, uszkodzenie nerwu, problemy psychologiczne, depresja, silny ból pooperacyjny, zakrzepica żył obwodowych, reakcje alergiczne, problemy kardiologiczne, zaparcia, przepuklina i przemijające uszkodzenie wątroby.

Do poważnych powikłań po operacji dochodzi bardzo rzadko, natomiast mniej groźne powikłania, na przykład ból pooperacyjny, występują częściej. Najważniejszą kwestią jest stworzenie jak najlepszych warunków, które zapobiegną powstaniu jakichkolwiek komplikacji i pomogą w szybkim rozpoznaniu i rozpoczęciu leczenia. Czuwa nad tym wykwalifikowany personel – lekarze, pielęgniarki, koordynatorzy.